Mihi, inquam, qui te id ipsum rogavi?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. At ille pellit, qui permulcet sensum voluptate. Si quicquam extra virtutem habeatur in bonis. Immo istud quidem, inquam, quo loco quidque, nisi iniquum postulo, arbitratu meo. Cetera illa adhibebat, quibus demptis negat se Epicurus intellegere quid sit bonum. Duo Reges: constructio interrete. Quae hic rei publicae vulnera inponebat, eadem ille sanabat. Iam in altera philosophiae parte. Cur igitur, inquam, res tam dissimiles eodem nomine appellas? Est igitur officium eius generis, quod nec in bonis ponatur nec in contrariis. Perturbationes autem nulla naturae vi commoventur, omniaque ea sunt opiniones ac iudicia levitatis.

Cum salvum esse flentes sui respondissent, rogavit essentne fusi hostes. Ait enim se, si uratur, Quam hoc suave! dicturum.

• Honesta oratio, Socratica, Platonis etiam.
• Te enim iudicem aequum puto, modo quae dicat ille bene noris.
• Et quidem, inquit, vehementer errat;
• Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere?

Quam ob rem dissentientium inter se reprehensiones non sunt vituperandae, maledicta, contumeliae, tum iracundiae, contentiones concertationesque in disputando pertinaces indignae philosophia mihi videri solent.

Nihil enim iam habes, quod ad corpus referas;

Idemque diviserunt naturam hominis in animum et corpus. Negat esse eam, inquit, propter se expetendam. Iam id ipsum absurdum, maximum malum neglegi. Egone quaeris, inquit, quid sentiam? Nec enim ignoras his istud honestum non summum modo, sed etiam, ut tu vis, solum bonum videri.